Sesja rozpoczyna się zazwyczaj od rozmowy telefonicznej i uzyskaniu danych potrzebnych do sesji ( horoskop wykreśla się na podstawie daty, godziny i miejsca/miasta urodzenia). By znaleźć więcej zrozumienia dla siebie. Odpowiedzieć na pytanie, kim jestem/czego chcę.

Jednym z mitów astrologicznych, jest postrzeganie kosmogramu jak „szufladkowania”. Mam często wrażenie, że jest odwrotnie, często sami zamykamy się na niewielu z możliwych sposobów funkcjonowania. Nie wiedząc, że mamy dużo więcej ścieżek do wyboru. Czasem nie odważamy się sięgać po potencjały nam dane. Wątpiąc, czy jeśli wyciągniemy w ten mrok rękę to na pewno dotkniemy złota? Kosmogram często poszerza przestrzeń, ukazując te możliwości. Pomaga mierzyć się z czymś, co nas blokuje, uwiera. Ułatwia skomunikowanie sprzecznym aspektom naszej osobowości. Czasami bycie, pomiędzy tymi dwoma stanami wywołuje napięcie wewnętrzne. Poczucie rozdarcia, lub nieustanne przerzucanie z jednego stanu w drugi. Od euforii i rozrostowi ku zastygnięciu, zwątpieniu i przyblokowaniu. Kosmogram pomaga rozpoznać oba bieguny, niwelując napięcie.

I wreszcie to przestrzeń na poszukiwanie odpowiedzi. Ukazuje nasze schematy, przekonania. Pomaga zrozumieć siebie. Odkryć na nowo. Jest jak rytuał przejścia – pomaga wejść na nowy poziom swego istnienia, działania.

Jest to też spora dawka informacji na własny temat. Usłyszana, być może po raz pierwszy, lista zalet, pochwała naszego istnienia. Poszukuje się tu tego, co nam wychodzi i tego co jest dla nas trudne. Każdy kosmogram jest indywidualny i takie też formy realizacji siebie opisuje. W sferze związków, zawodowej, towarzyskiej, w kontakcie ja – świat itd. Staramy się jakoś zachowywać, wpasować, spełniać poznane role. Kosmogram uwalnia od ról na rzecz naszych osobistych, autentycznych potrzeb i sposobów wyrażania w owych sferach.

Idąc dalej Kosmogram, to opowieść, mit naszego życia. Znajdują się tu też klucze do realizacji owego mitu. To przestrzeń, która dotyka często głęboko. Daje poczucie, że tu jest odpowiedź na poszukiwania mojej duszy – odzew na tęsknotę do spełnienia i zrealizowania.

To początek opowieści – teraz trzeba iść z nią dalej, świadomie.

Jeśli kosmogram, jest w ramach pracy osobistej – jako pierwsza sesja, to właśnie tu ustalamy cele dalszej pracy. Cele sesji ustalamy na krótkoterminowe – jeden konkretny problem, lub długoterminowe – służące rozwinięciu potencjałów, sięgnięciu po swój mit życiowy.